مزایای کاهش دلار: حفظ دلار بیش از حد به معنای فرصت از دست رفته برای اقتصاد و تولید ایالات متحده است

ارزش دلار ایالات متحده ، از اول ژوئیه 2003 ، از اوج خود در فوریه 2002 9. 1 ٪ کاهش یافته است. مزایای سقوط دلار بسیار بیشتر از هزینه های اقتصاد ایالات متحده است. هزینه های اصلی دلار در حال سقوط قیمت بالاتر برای کالاهای وارداتی و گردشگران آمریکایی است که به خارج از کشور سفر می کنند. سود اصلی افزایش رقابت قیمت محصولات ایالات متحده ، هم برای صادرات به خارج از کشور و هم در بازار داخلی است. ایالات متحده در حال حاضر کسری تجاری عظیم (واردات بیش از آن را صادر می کند) ، که نشان دهنده تلاش قابل توجهی در تلاش برای ایجاد رشد اقتصادی و ایجاد شغل است ، و منجر به تجمع بدهی های خارجی شده است که در آینده باید بازپرداخت شودوادبا توجه به این کسری تجاری ، مزایای رقابت بین المللی بیشتر ناشی از سقوط دلار بسیار بیشتر از هزینه ها است.

این کاهش دلار به رغم موضع دولت بوش به نفع "دلار قوی" به وجود آمده است."سیاست دلار قوی" (که توسط دولت کلینتون و بوش دنبال می شود) برای اقتصاد ایالات متحده بسیار آسیب دیده است و منجر به از دست دادن شغل قابل توجهی در بخش تولید و تجمع کسری های تجاری بزرگ تاریخی می شود. این سیاست دلار بیش از حد باید معکوس شود ، و به جای آن باید کاهش (هرچند منظم) دلار را تشویق کرد. در دراز مدت ، سیاست نرخ ارز ایالات متحده باید با هدف جلوگیری از کسری بزرگ تجارت باشد. این امر می تواند از طریق هماهنگی سیاست بین المللی انجام شود که به نرخ ارز در یک باند انعطاف پذیر امکان پذیر است ، اما مانع از آن می شود که آنها چنان ارزشمند شوند که آنها کسری بزرگ تجارت ایجاد کنند.

در هفته های اخیر ، دلار دوباره در برابر یورو افزایش یافته است. اگر دلار مجاز به افزایش از ارزش فعلی خود باشد ، این یک فرصت خرابکار برای ایجاد رشد و اشتغال در ایالات متحده به ویژه در بخش تولید خواهد بود. اگر سقوط اخیر ارزش دلار پایدار باشد ، اقتصاد ایالات متحده به روش های زیر تأثیر می گذارد:

• در صورت عدم وارونگی ، سقوط دلار در طی 15 ماه گذشته پیش بینی می شود ، همه مساوی ، بین 98 میلیارد دلار تا 159 میلیارد دلار به تولید ناخالص ایالات متحده در چهار تا شش چهارم بعدی ، به دلیل افزایش رقابت در صادرات خالص از این کشورایالات متحده. این رشد تولید ناخالص داخلی باید به رشد شغلی بین 333000 تا 530،000 تبدیل شود که در بخش تولید متمرکز است.
• این افزایش تولید ناخالص داخلی ایالات متحده با هزینه بسیاری از شرکای اصلی تجاری خود خواهد بود ، زیرا تقاضا برای محصولات ایالات متحده با دلار پایین تر رقابتی تر می شود ، تقاضا برای محصولات خارجی را جمع می کند. الگوی این تغییر شکل تقاضا کاملاً ناهموار است. کانادا و منطقه یورو شاهد کاهش زیاد تقاضا برای صادرات خود خواهند بود ، در حالی که چین ، تایوان و مالزی هیچ کاهش (و حتی شاید افزایش جزئی) تقاضا برای صادرات خود را مشاهده نخواهند کرد.
• حتی پیشرفت 98 تا 159 میلیارد دلار در کسری تجارت ایالات متحده برای پایداری بلند مدت کافی نیست. این تنها حدود 20 ٪ تا 30 ٪ کسری تجاری فعلی را نشان می دهد. پایداری طولانی مدت نه تنها به این نیاز دارد که دلار همچنان به سقوط خود ادامه دهد ، بلکه در برابر طیف گسترده ای از ارزها (به ویژه یوان چینی) که عمداً با ارزش رقابتی در مقابل دلار قرار می گیرند ، سقوط می کند. قانون فعلی ایالات متحده به وزارت خزانه داری ایالات متحده نیاز دارد تا سایر کشورها را از دستکاری ارزهای خود برای مزیت رقابتی جلوگیری کند.

زمینه

کسری تجارت ایالات متحده تفاوت بین صادرات و واردات آن است. در سال 2002 ، این کسری به 488 میلیارد دلار رسید ، به این معنی که ایالات متحده 488 میلیارد دلار بیشتر از صادر شده (تولید شده) وارد کرده است. این تقریباً 5 ٪ از کل تولید ناخالص داخلی ایالات متحده را نشان می دهد. مانند خانواده ای که بیشتر از درآمد خود مصرف می کند ، یک ملت فقط می تواند از آنچه با وام گرفتن پول تولید می کند ، ادامه دهد. برای یک ملت ، این وام تا حد زیادی از سرمایه گذاران خارجی حاصل می شود. وام گرفتن ایالات متحده از خارج از کشور در سالهای همزمان با دلار بیش از حد با ارزش افزایش یافته است.

متداول ترین متریک اندازه گیری این سهام انباشته وام های خارجی توسط ایالات متحده به عنوان موقعیت سرمایه گذاری بین المللی خالص (NIIP) شناخته می شود. این اندازه گیری از صفر به بیش از 20 ٪ از کل تولید ناخالص داخلی در 10 سال گذشته افزایش یافته است. این افزایش در پنج سال گذشته به ویژه سریع بوده است زیرا NIIP در این مدت از 5 ٪ به 20 ٪ تولید ناخالص داخلی افزایش یافته است. این افزایش بدهی مارپیچ نمی تواند پایدار باشد. سرانجام سرمایه گذاران به توانایی ایالات متحده برای بازپرداخت این وام ها شک خواهند کرد و سرمایه خود را پس می گیرند تا به دنبال سرمایه گذاری های ایمن تر در جای دیگر باشند. این روند سرمایه گذاران که دارایی های آمریکایی را می فروشند ممکن است از قبل آغاز شده باشد ، زیرا ارزش دلار در سال گذشته به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

در حالی که این احتمالاً منجر به یک بحران مالی تمام عیار مانند آن نخواهد شد که دو سال گذشته آرژانتین را به خود جلب کرده است (جایی که تولید ناخالص داخلی کشور در سال 2002 تقریباً 11 ٪ کاهش یافته است) بدهی نصب شده حاکی از تخلیه پایدار در اقتصاد آمریکا به عنوان منابع استبه پرداخت بهره به آن اختصاص داده شده است. یک اقدام محافظه کارانه از این بار خدمات بدهی پیش بینی می کند که ، بهبود در تعادل تجارت ، تقریباً 2 ٪ از تولید ناخالص داخلی سالانه به خدمات بدهی خارجی اختصاص می یابد . 3 برای درک میزان این بدهی ، این تولید ناخالص داخلی بسیار اختصاص به سرویس دادن به مبلغ بدهی های خارجیحدود 10 برابر آنچه دولت فدرال در سال 2000 برای آموزش ابتدایی و متوسطه صرف کرد.

نرخ تبدیل

اقدامات مختلفی از نرخ ارز دلار وجود دارد. این واقعیت منجر به سردرگمی در مورد میزان واقعی کاهش دلار در طی 12 تا 15 ماه گذشته شده است.

دلار با کشورهای مختلف به صورت دو جانبه معامله می شود. بسیاری از گزارش های خبری که نشان می دهد دلار رو به کاهش در نرخ ارز دوجانبه/یورو متمرکز شده است. در حالی که مهم است ، این تنها بخش کوچکی از کل داستان را ضبط می کند زیرا تجارت با کشورهای منطقه یورو فقط حدود یک پنجم از کل تجارت ایالات متحده را نشان می دهد. علاوه بر این ، بیشتر گزارش های مربوط به نرخ ارز دو طرفه تفاوت تورم بین دو منطقه را در نظر نمی گیرد. این حذف به این معنی است که چنین گزارش هایی فقط گزارش اسمی را نشان می دهد ، نه نرخ واقعی (تنظیم تورم). تفاوت بین اسمی و واقعی می تواند اثرات بالقوه بزرگی داشته باشد. اگر به عنوان مثال ، نرخ ارز اسمی ایالات متحده/یورو ثابت باشد اما قیمت های ایالات متحده سریعتر از کشورهای یورو افزایش می یابد ، قدرت خرید یورو در مقابل ایالات متحده از بین می رود و منجر به یک کشور می شود. قدردانی از ارزش دلار حتی اگر نرخ اسمی بدون تغییر باقی بماند.

مناسب ترین معیار ارزش دلار ، شاخص واقعی ، گسترده و تجاری است که توسط فدرال رزرو تهیه شده است. این معیار ارزش دلار را در برابر سبد بزرگی از ارزهای جهانی ردیابی می کند و برای تأثیرات تورم تنظیم می کند. از آنجایی که این کشور با سهم یک کشور از تجارت فعلی ایالات متحده تغییر می کند ، مستعد ابتلا به تأثیر حرکات بزرگ در هر ارز واحد نیست. از آنجا که این تورم را تنظیم می کند ، با نگاهی به تغییرات اسمی ، از مشکلات ناشی از آن جلوگیری می کند. این معیار جامع تر از ارزش دلار 9. 1 ٪ از اوج خود در فوریه 2002 تا ژوئیه 2003 کاهش یافته است.

این یک تغییر بی اهمیت نیست. آخرین باری که این شاخص در این دوره از 15 ماهه گذشته کاهش یافته است در دسامبر 1988 بود. آخرین کاهش باید با ایجاد محصولات ایالات متحده در بازارهای جهانی ، منجر به افزایش چشمگیر کوتاه مدت برای اقتصاد ایالات متحده شود. در صورت عدم وجود هرگونه وارونگی ، سقوط دلار سال گذشته باید منجر به افزایش 95 تا 137 میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی ایالات متحده در طی شش چهارم آینده شود.

یک قانون شست در اقتصاد ، معروف به قانون اوکون ، اظهار داشت که افزایش 1 درصدی تولید ناخالص داخلی منجر به افزایش 0. 4 درصدی اشتغال می شود. این بدان معنی است که بین 416،000 تا 676،000 شغل می تواند با افزایش تولید ناخالص داخلی ناشی از سقوط دلار ایجاد شود. با این حال ، از آنجا که بسیاری از مشاغل ایجاد شده در بخش تولیدی با درآمد بالا خواهند بود ، احتمالاً قانون اوکون تعداد مشاغل ایجاد شده را بیش از حد ارزیابی می کند. همانطور که در زیر توضیح داده شده است ، تأثیر اشتغال دلار در حال سقوط باید از 330،000 تا 530،000 شغل جدید باشد.

درآمد پیش بینی شده و رشد شغلی توسط صنعت

مزایای ارزش پایین دلار عمدتاً در بخش تولید احساس می شود ، زیرا بیش از 80 ٪ کالاهای معامله شده در ایالات متحده را تشکیل می دهد. این بدان معنی است که اثرات مثبت دلار در حال سقوط در این بخش متمرکز است که در رکود اخیر بیشترین رنج را متحمل شده است. بخش تولید ایالات متحده از شروع رکود اقتصادی در مارس 2001 2. 1 میلیون شغل ایجاد کرده است که تقریباً در این مدت از دست دادن شغل تشکیل شده است.

با توجه به اینکه بیشتر سقوط دلار در برابر ارزهای منطقه یورو و کانادا بوده است ، صنایع تولیدی که بیشتر تحت تأثیر رقابت بین المللی این مناطق قرار دارند ، باید انتظار داشته باشند که بیشترین مزایا را از دلار پایین تر کسب کنند. یک تعیین کننده مهم برای انتخاب سریع اشتغال در آن صنایع ، سطح انباشت موجودی است. اگر یک صنعت موجودی زیادی از موجودی داشته باشد ، می تواند با فروش عقب مانده انباشته شده بدون افزایش اشتغال ، تقاضا را افزایش دهد. بنابراین ، صنایعی که در معرض رقابت یورو و کانادا قرار دارند و سطح موجودی نسبتاً کمی دارند ، بیشترین اشتغال را که توسط دلار در حال سقوط تحریک می شود ، افزایش می دهند زیرا تقاضا برای محصولات آمریکایی در این مناطق سریعترین رشد خواهد کرد.

در جدول 1 صنایع تولید گسترده ای که در معرض قرار گرفتن در معرض تجارت یورو و کانادا قرار دارند ، موجودی فعلی آنها به عنوان درصد فروش سالانه و درصد تغییر در این نسبت در دو سال گذشته اندازه گیری شده است. صنایعی که بخش عمده ای از صادرات ایالات متحده را به منطقه یورو و کانادا ارائه می دهند ، اساساً یکسان هستند: تجهیزات حمل و نقل ، رایانه و محصولات الکتریکی ، مواد شیمیایی و ماشین آلات صنعتی (به جز الکتریکی). این صنایع به ترتیب 70 ٪ و 60 ٪ از صادرات ایالات متحده را به منطقه یورو و کانادا ارائه می دهند و باید بزرگترین دستاوردهای حاصل از دلار در حال سقوط را بدست آورند. همچنین لازم به ذکر است که این صنایع بخش عمده ای از واردات ایالات متحده را از این ملل نیز نشان می دهند ، بنابراین تأمین کنندگان داخلی نیز با افزایش این ارزها از فشار رقابتی در بازار ایالات متحده رهایی می یابند. علاوه بر این ، این بخش ها باید بیشترین افزایش در قیمت های ناشی از سقوط دلار را ببینند ، زیرا محصولات خارجی گران تر می شوند.

همین صنایع بخش عمده ای از صادرات ایالات متحده را به چین ارائه می دهند و در صورت افزایش ارز چینی در برابر دلار ، از تجدید حیات حتی بیشتر لذت می برند ، همانطور که در بخش بعدی به تفصیل مورد بحث قرار گرفت.(توجه داشته باشید که برای کانادا ، چین و منطقه یورو ، صنعت تجهیزات حمل و نقل بیشتر به دو مؤلفه مهم آن ، خودکار و هوافضا تقسیم شده است.)

به طور کلی ، سطح موجودی فعلی در اکثر صنایع تولیدی با میانگین های تاریخی اخیر مطابقت ندارد (به نظر می رسد مواد غذایی و نوشیدنی یک استثناء است) ، همانطور که در تغییرات نسبتاً کمی در سهام موجودی که در دو سال گذشته رخ داده است مشاهده می شود. واداین دلگرم کننده است زیرا نشان می دهد که افزایش تقاضا برای تولید صنعت احتمالاً نسبتاً سریع به افزایش تولید ترجمه می شود.

بنابراین ، در صورت عدم وارونگی ، دلار در حال سقوط باید رشد اشتغال را در طیف وسیعی از صنایع تولید ایجاد کند. جدول 2 پیش بینی های رشد اشتغال توسط بخش های عمده تولید را در نتیجه سقوط دلار نشان می دهد (مشتق این پیش بینی ها در ضمیمه فنی توضیح داده شده است). پیش بینی می شود بیشترین سود اشتغال در تجهیزات حمل و نقل ، ماشین آلات (به جز الکتریکی) و مواد شیمیایی ارائه شود.

الگوی بین المللی تعدیل افزایش تقاضا برای کالاهای ایالات متحده با هزینه صادرات سایر کشورها خواهد بود. بزرگی این "جمع شدن" بستگی به میزان کاهش دلار در مقابل ارز هر کشور دارد.

تا به امروز ، یورو و دلار کانادا بزرگترین صعود در برابر دلار آمریکا را دیده اند. یورو بیش از 20 ٪ در برابر دلار آمریکا قدردانی کرده است ، در حالی که ارز کانادا حدود 15 ٪ به دست آورده است (برای تورم تعدیل شده است). ین ژاپنی و پزو مکزیکی به ترتیب 12 ٪ و 9 ٪ قدردانی کرده اند.

قابل توجه ترین ویژگی در الگوی تقدیر از ارز این است که چین ، کشوری که بزرگترین مازاد تجارت دو جانبه (یعنی صادر کردن به بیش از آنچه را که وارد می کند) با ایالات متحده آمریکا اداره می کند ، هیچ قدردانی نداشته است. دولت چین به طور فعال ارزش یوان چینی را در سطح از پیش تعیین شده به دست می آورد تا محصولات چینی را در برابر کالاهای آمریکایی رقابتی تر کند. دو کشور دیگر ، مالزی و تایوان نیز به طور فعال ارزهای خود را به دلار ایالات متحده تنظیم کردند و تقریباً هیچ حرکتی در ارزش خود ندارند.

این الگوی تغییرات ارزی حاکی از آن است که هیچ یک از افزایش تولید ناخالص داخلی ایالات متحده در کوتاه مدت به هزینه چین ، مالزی یا تایوان نمی رسد. در عوض ، بخش عمده ای از تعدیل با ارزش پایین دلار توسط منطقه یورو ، کانادا ، مکزیک و ژاپن تحمل می شود. بنابراین ، استهلاک دو جانبه دلار تا به امروز متناسب با کسری تجاری دو جانبه ایالات متحده نبوده است. این الگوی در شکل 3 نشان داده شده است.

این دور از الگوی بهینه تنظیم است. منطقه یورو یکی از آهسته ترین مناطق در حال رشد اقتصادی در جهان است ، اما بیشتر این فشار را برطرف می کند تا فشار کمبودهای تجاری ایالات متحده را تسکین دهد. این امر باعث می شود منطقه یورو از تقاضای محصولات داخلی در زمانی که چنین تقاضا برای پیشگیری از رکود اقتصادی تمام عیار لازم است ، محروم کند. از طرف دیگر ، چین ، مالزی و تایوان سه مورد سریعترین مناطق در حال رشد اقتصادی در جهان هستند. با این حال ، هیچ یک از این ملل هیچ بار تحمل کسری تجارت ایالات متحده را تحمل نمی کنند ، اگرچه آنها به راحتی می توانستند آن را تحمل کنند. رشد سریع داخلی آنها به این معنی است که آنها تقاضای پس انداز دارند و انتظار می رود برخی از صادرات ایالات متحده را در تلاش برای باز کردن کسری تجارت ایالات متحده جذب کنند. چین ، مالزی و تایوان با امتناع از اجازه دادن به ارزهای خود ، می توانند بار تعدیل را به اقتصادهای رشد کندتر تغییر دهند. شکل 4 رشد پیش بینی شده تولید ناخالص داخلی و میزان استهلاک دلار برای این گروه از کشورها را نشان می دهد.

این سه کشور در کنار هم حدود 30 ٪ از کل کسری تجارت ایالات متحده را تشکیل می دهند که چین به تنهایی 22 ٪ را تشکیل می دهد. بنابراین ضروری است که این ارزها برای کمک به بخشی از عدم موفقیت کسری تجارت ایالات متحده تنظیم شوند. بدیهی است که هر یک از این کشورها ارز خود را دستکاری می کنند تا آن را از افزایش در برابر دلار ایالات متحده حفظ کنند. شواهد این امر را می توان در ترکیب دو عامل مشاهده کرد: این ارز در برابر ارزش دلار ایالات متحده با گذشت زمان جوانه نمی زند ، و هر کشوری ذخایر ارز ایالات متحده را با نرخ سریع در هفت سال گذشته جمع کرده است ، همانطور که نشان داده شده استبلکر (2003). این کشورها هر زمان که ارزش ارز خود را تهدید کند ، در بازارهای جهانی ارز خریداری می کنند و این قیمت دلار را نسبت به ارز خودشان افزایش می دهد.

این مداخله دولت در بازارهای ارز ، نرخ ارز را از حرکت برای برابر کردن تجارت بین ایالات متحده و این کشورها باز می دارد. در مورد چین ، واردات ایالات متحده از چین هفت برابر میزان صادرات به چین است.

نیاز به سقوط عمیق تر و گسترده تر دلار

بهبود پیش بینی شده در کسری تجاری ناشی از سقوط دلار تا به امروز بی اهمیت نیست: این برابر با 45 ٪ تا 75 ٪ از محرک های جدیدترین کاهش مالیات طی دو سال آینده برابر است. این کاهش مالیات برای محرک اقتصادی (به سمت ثروتمندان ، که تمایل به صرفه جویی در هزینه های حاشیه ای ندارند) کاهش ارزش دلار احتمالاً در این دوره قابل مقایسه با کاهش مالیات بر رشد اقتصادی تأثیر خواهد گذاشت.

با این حال ، این سطح از استهلاک دلار همچنان ایالات متحده را با کسری تجاری از نظر تاریخی بالا ترک می کند که برای تثبیت انباشت بدهی خارجی نیاز به کاهش بیشتر دارد. حتی برآوردهای سطح بالا از رشد صادرات خالص حاکی از آن است که کسری تجارت کمتر از یک سوم از ارزش فعلی آن کاهش می یابد. بسیار مهم است که ارزش دلار در برابر ارزهای چین ، تایوان و مالزی و همچنین سایر کشورهایی که در آن قبلاً ارزش خود را از دست داده اند ، کاهش یابد تا از پایداری طولانی مدت موقعیت تجارت خارجی ایالات متحده اطمینان حاصل شود.

این پاییز فقط در صورتی اتفاق می افتد که چین ، مالزی و تایوان ارزهای خود را مجدداً تنظیم کرده و دستکاری ارزش را برای ارزان نگه داشتن صادرات خود متوقف کنند. این دستکاری ارز باعث ایجاد اشتغال در ایالات متحده می شود زیرا محصولاتی در صنایعی که انتظار می رود ایالات متحده از مزیت مقایسه ای برخوردار باشد ، با نرخ ارز غیرقابل رقابت می شود.

این دستکاری همچنین هزینه های قابل توجهی را به شهروندان هر ملت تحمیل می کند. این بدان معناست که مصرف کنندگان یک کشور نسبت به ظرفیت تولیدی خود ، قدرت خرید خود را محدود می کنند. کسری تجاری ایالات متحده نشان می دهد که ایالات متحده بیش از آنچه تولید می کند مصرف می کند ، که مزایای کوتاه مدت را فراهم می کند اما در دراز مدت قابل تحمل نیست. به عنوان مثال ، مازاد تجارت چین نشان می دهد که ، به عنوان یک ملت ، چین کمتر از تولید خود مصرف می کند ، به این معنی که کارگران چینی از ثمرات کامل بهره وری خود لذت نمی برند.

می توان ادعا كرد كه با مصرف كمتر از تولید آنها ، شهروندان چینی پس انداز می كنند كه می توان در سرمایه گذاری مولد استفاده كرد. در حالی که این می تواند صحیح باشد ، انباشت ذخایر عظیم دلار به طور مستقیم در برابر هدف گسترده افزایش سرمایه گذاری کار می کند. نگه داشتن ذخایر دلار به دور از هزینه نیست. در حقیقت ، هزینه فرصت برای برگزاری ذخایر بین المللی محصول حاشیه ای سرمایه در چین است. به عبارت ساده تر ، تجمع ذخایر عظیم بین المللی دلار به این معنی است که این پول بی پروا نشسته است و نرخ بهره کمتری را کسب می کند. هزینه این ترتیب تمام پروژه های سرمایه گذاری است که به دلیل کمبود سرمایه ای که در غایب تجمع ذخایر وجود ندارد ، بدون حمایت است. این به طور بالقوه یک هزینه عظیم است. تخمین محافظه کارانه از بهره وری حاشیه ای سرمایه انسانی و فیزیکی در ایالات متحده 8 ٪ است . 6 دارایی های ذخیره معمولاً بازده بین 1 تا 2 ٪ را کسب می کنند ، زیرا آنها به طور کلی به صورت اوراق قرضه کوتاه مدت نگهداری می شوند. این بدان معناست که هزینه های فرصت برای نگهداری ذخایر بین المللی برای چین می تواند سالانه 6 ٪ تا 7 ٪ محافظه کارانه باشد. این یک تخمین بسیار محافظه کارانه است ، زیرا به طور کلی فرض بر این است که بازده سرمایه گذاری در کشورهای در حال توسعه بسیار بیشتر از کشورهای پیشرفته است.

ذخایر ذخایر بین المللی چین در سال 2002 حدود 210 میلیارد دلار بالاتر از سال 1995 بود ، هنگامی که این کشور هنوز مازاد تجاری قابل توجهی را با ایالات متحده اداره می کرد. هزینه های فرصت این ذخایر اضافی در نتیجه در کل بین 12. 6 تا 14. 7 میلیارد دلار سالانه . 7 تایوان و مالزی به ترتیب در دوره 1995-2001 به ترتیب 125 ٪ و 212 ٪ افزایش داشتند.

خاموش کردن این ذخایر و پایان دادن به رقابت رقابتی این ارزها به دلار ، به نفع همه کشورها خواهد بود.

چه کاری می تواند انجام شود؟

تجربه ایالات متحده در دهه 1990 مشکل پیروی از یک سیاست "دلار قوی" را نشان می دهد و اجازه می دهد تا دلار به این میزان ارزش افزوده شود. ادارات خزانه داری تحت دولت کلینتون و بوش به سیاست نادیده گرفتن خطرات افزایش دلار و ستایش عمومی از مزایای آن پیروی کردند ، در حالی که هیچ تلاشی برای هماهنگی سیاست های نرخ ارز با شرکای اصلی تجارت ایالات متحده انجام نمی دهند. در حالی که سیاست دلار بیش از حد با ارزش از نظر قیمت های پایین برای واردات خارجی در بازارهای ایالات متحده و گردشگران آمریکایی که به خارج از کشور سفر می کنند ، مزایایی را ارائه می دهد ، این مزایا با خسارت وارده به تولید ایالات متحده و انباشت بدهی های خارجی ناشی از کسری تجارت تضعیف شد.

داروهای کوتاه مدت و بلند مدت برای مشکلات ناشی از کسری تجارت ایالات متحده که ناشی از سیاست دلار بیش از حد است ، وجود دارد. در کوتاه مدت ، دلار آمریکا باید در برابر طیف گسترده ای از ارزها ، به ویژه کالاهایی که در حال حاضر به دلار (چین ، مالزی و تایوان) چسبیده اند ، سقوط کند. در دراز مدت ، ایالات متحده باید سیاست های نرخ ارز را اتخاذ کند که نقص تجارت بزرگ را از تکرار باز می دارد.

قانون فعلی ایالات متحده حاوی درمانی برای دستکاری ارز است که باعث شده است که دلار در برابر برخی از مهمترین شرکای تجاری کشور سقوط کند. تحت نظارت قانون تجارت و رقابت Omnibus در سال 1988 ، وزارت خزانه داری موظف است بررسی دوسالانه سیاست بین المللی اقتصادی و نرخ ارز را به کنگره ایالات متحده ارائه دهد. در آن ، وزارت خزانه داری موظف است بررسی کند که آیا شرکای تجاری ایالات متحده ارزهای خود را برای مزیت رقابتی دستکاری می کنند.

اگر به نظر می رسد که یک کشور این کار را انجام داده است ، وزیر خزانه داری در صورت داشتن "مازاد حساب جاری جهانی مادی و مازاد تجاری قابل توجه دوجانبه با ایالات متحده" باید با آن کشور مذاکره کند تا بتواند یک زمین بازی یکنواخت تر را ترتیب دهدواد

مازاد حساب جاری کل چینی به طور متوسط بین سالهای 2001 و 2003 به طور متوسط کمتر از 2 ٪ از تولید ناخالص داخلی خود را به طور متوسط (پیش بینی شده). به نظر می رسد مازاد تجارت دو جانبه آن با ایالات متحده "قابل توجه" است. با این حال ، جدیدترین گزارش وزارت خزانه داری به کنگره در ماه مه 2003 "هیچ مدرکی" نشان نداد که "هر شریک تجاری" ایالات متحده به دستکاری ارز مشغول بوده است. با توجه به نرخ ارز مداوم و ضرب سریع منابع ذخیره بین المللی چین از سال 1995 ، این یافته دشوار است.

تایوان و مالزی در سال 2002 مازاد فعلی جهانی 9. 1 ٪ و 7. 7 ٪ از تولید ناخالص داخلی را اجرا کردند. هر دو این کشور 3 ٪ از کل کسری تجاری دو طرفه ایالات متحده را در سال 2002 به خود اختصاص داده و همان الگوی چین را از نرخ ارز کاملاً پایدار به نمایش گذاشته اند و به سرعتضرب منابع ذخیره در طی پنج سال گذشته.

قدردانی از ارزش دلار از اقتصادهای چین ، مالزی و تایوان به ایالات متحده کمک می کند تا از کسری تجاری ناپایدار خود عقب نشینی کند و اطمینان حاصل کند که اقتصادهای رکود اقتصادی منطقه یورو بار نامتناسب این تعدیل را تحمل نمی کند. علاوه بر این ، قدردانی باعث افزایش قدرت خرید برای مصرف کنندگان در این کشورها می شود و تجمع عظیم ذخایر دلار در آنجا می تواند برای استفاده بیشتر تولید شود.

در دراز مدت ، هماهنگی اقتصادی بین المللی برای پیشگیری از عود نقص بزرگ تجارت ایالات متحده لازم است. ارزش فعلی دلار به دلیل انباشت بدهی خارجی برای ایالات متحده ناپایدار است. علاوه بر این ، ارزش دلار بالایی برای اقتصاد جهانی بی ثبات کننده است زیرا هرگونه تلاش برای کاهش آن به چشم انداز رشد شرکای تجاری ایالات متحده آسیب می رساند. آخرین باری که ملل بزرگ اقتصادی در پشت سر هم وارد رکود اقتصادی شدند ، اوایل دهه 1990 بود. محرک های این بهبود در ایالات متحده با افزایش کسری تجاری که تقاضای کل را به منطقه یورو صادر می کرد ، رشد شدیدی بود و ژاپن را در آنجا نگه می داشت. این نمی تواند راه حلی برای کندی اقتصادی فعلی باشد. ایالات متحده نمی تواند کسری تجاری بزرگتر را اداره کند. بنابراین ، حتی اگر اقتصاد داخلی آن بهبود یابد ، نمی تواند تقاضای کل دیگری را در خارج از کشور صادر کند. به دلایل مختلفی ، در واقع ، ایالات متحده اکنون به سایر نقاط جهان وابسته است تا بتواند آن را از دلهره های اقتصادی خود کمک کند. بار تسکین اقتصادی ایالات متحده باید به همان اندازه بیشتر از آنچه در حال حاضر است پخش شود.

هنگامی که کسری بالای فعلی ناچیز باشد ، هماهنگی بین المللی باید هدف خود را از افزایش دوباره به سطح مخرب نگه دارد. چندین پیشنهاد وجود دارد که می توانند به این هدف برسند. 8 همه آنها شامل نوعی هماهنگی بین المللی برای مدیریت ارزش نرخ ارز در یک باند منطقی انعطاف پذیر هستند ، همانطور که در سیستم پولی اروپا (EMS) ، که پیشرو اروپایی بوداتحادیه پولی. تکیه فقط به بازارهای ارز بین المللی برای تعیین نرخ ارز می تواند عواقب جانبی داشته باشد. اکنون به طور کلی اذعان می شود که این بازارها مستعد گمانه زنی های غیر منطقی و رفتار گله ای مخرب هستند که تحت تأثیر اصول اقتصادی قرار نمی گیرد. هماهنگی بین المللی می تواند ضمن جلوگیری از ارزش افزوده های عظیم که بسیار آسیب رسانند ، انعطاف پذیری معقول را فراهم کنند.

بازارهای ارز بین المللی روند تنظیم مجدد ارزش دلار را به سطح معقول تر و پایدار آغاز کرده اند. سیاست گذاران اقتصادی باید این روند را با قرار دادن سیستمهایی که اطمینان حاصل می کند که کسری تجارت دوباره به چنین سطوح مخرب نمی رسد ، تشویق کنند.

ضمائم فنی

پیش بینی های شکل 3 رشد واردات و صادرات توسط کشورهای مختلف از محاسبات رشد واردات و صادرات در طی چهار تا شش چهارم بعدی حاصل می شود. رشد واردات به قیمت نسبی کالاهای خارجی (که از نظر بسیار مهم تحت تأثیر نرخ ارز است) و رشد درآمد در ایالات متحده بستگی دارد. با افزایش درآمد ، تقاضا برای کالاها از انواع ، از جمله واردات نیز افزایش می یابد. رشد صادرات به قیمت نسبی کالاهای آمریکایی (همچنین تحت تأثیر نرخ ارز) و رشد درآمد در خارج از کشور بستگی دارد. رشد سریع در خارج از کشور به معنای افزایش تقاضا برای صادرات ایالات متحده است.

چهار پارامتر مهم برای پروژه واردات و صادرات برای اقتصاد ایالات متحده مورد نیاز است: کشش نرخ ارز واردات ، کشش نرخ ارز صادرات ، کشش درآمد واردات و کشش درآمد صادرات.

ارتجاعی نرخ ارز واردات در پاسخ به تغییر در نرخ ارز ، چگونه واردات به شدت رشد می کند. تعریف فنی ارزش مطلق درصد تغییر در واردات است که بر اساس درصد تغییر در نرخ ارز تقسیم می شود. به عنوان مثال ، اگر کاهش 1 ٪ در ارزش دلار منجر به افزایش 2 ٪ واردات شود ، این بدان معنی است که کشش نرخ ارز واردات 2 است.

کشش درآمد واردات در پاسخ به تغییر در درآمد داخلی چگونه واردات به شدت رشد می کند. تعریف فنی ارزش مطلق درصد تغییر در واردات تقسیم بر درصد تغییر در تولید ناخالص داخلی ایالات متحده است. به عنوان مثال ، اگر افزایش 1 درصدی در تولید ناخالص داخلی ایالات متحده منجر به افزایش 2 ٪ واردات شود ، این بدان معنی است که کشش درآمد واردات 2 است.

ارزش های خاصیت ارتجاعی درآمد از نظرسنجی از ادبیات مربوطه توسط اقتصاددان رابرت بلکر (1995) گرفته شده است. از کشش متوسط شش مطالعه مختلف استفاده شده است: 1. 65 برای واردات و 2. 1 برای صادرات. برای کشش نرخ ارز ، دو سناریو مختلف بر اساس واریانس گسترده این پارامترها در ادبیات موجود مورد بررسی قرار گرفت . 9 تخمین بالا از تغییرات نرخ ارز در واردات و صادرات ، خاصیت ارتجاعی 1 را فرض می کند ، در حالی که تخمین پایین ارزش یک ارزش را دارد0. 6. به نظر می رسد این مقادیر برآورد اجماع این پارامتر را در مطالعات تجربی نشان می دهد.

برای به دست آوردن تخمین رشد واردات و صادرات در ایالات متحده ، لازم است اطلاعات مربوط به واردات و صادرات فعلی ، نرخ رشد پیش بینی شده تولید ناخالص داخلی ایالات متحده ، نرخ رشد پیش بینی شده شرکای تجاری ایالات متحده و تغییر در نرخ ارز ایالات متحدهواداطلاعات مربوط به نرخ رشد پیش بینی شده ایالات متحده و شرکای تجاری آن از چشم انداز اقتصادی جهانی صندوق بین المللی (IMF) (2003) بدست آمد. داده های مربوط به تغییرات نرخ ارز از فدرال رزرو جمع آوری شد. داده های نرخ ارز برای تورم تنظیم شد تا تغییرات واقعی نرخ ارز بدست آید.

به طور رسمی ، توابع تقاضای واردات و صادرات را می توان نوشت:

جایی که M واردات است ، X صادرات است ، R نرخ ارز واقعی است ، y درآمد است ، اشتراک ها به ترتیب به خانه و خارجی مراجعه می کنند و پارامترها به کشش نرخ ارز واردات و صادرات و کشش درآمد اشاره دارند. واردات و صادرات به ترتیب.

رشد واردات و صادرات را می توان بیان کرد:

جایی که "کلاه" روی یک متغیر نشان دهنده دامنه تغییر است.

جدول A1 نشان دهنده تغییرات پیش بینی شده در واردات و صادرات بین ایالات متحده و گروهی از شرکای اصلی تجاری آن است که فقط ناشی از کاهش دلار است. این گروه شامل بیش از 80 ٪ از واردات و صادرات برای ایالات متحده است. تخمین برای رشد تقاضای واردات و صادرات که نرخ رشد درآمد پیش بینی شده را در نظر می گیرد ، در صورت درخواست از نویسنده در دسترس است. اثرات درآمد به طور کلی در جهت مخالف به عنوان اثرات نرخ ارز کار می کند ، زیرا پیش بینی می شود ایالات متحده رشد سریع درآمد را نسبت به بسیاری از شرکای تجاری خود که ارزهای آنها کاهش یافته است ، مشاهده کند. با این حال ، پیش بینی ها قطعاً از همان ترتیب از بزرگی هستند.

این جداول نشان می دهد پیش بینی های بالا و پایین رشد خالص صادرات در ایالات متحده ناشی از استهلاک ارز در مقابل این مجموعه از کشورها است. آنچه این پیش بینی ها نشان می دهد ، الگوی روشنی از بخش عمده تعدیل کل در کسری تجارت ایالات متحده است که توسط کانادا و منطقه یورو تحمل می شود ، با چین ، مالزی و تایوان در واقع مازاد خود را علیه ایالات متحده افزایش می دهد.

پیش بینی های مربوط به رشد اشتغال صنعت فرض می کند که افزایش صادرات خالص دو طرفه که به دلیل حرکات در دلار رخ می دهد ، به صنایع با همان وزنی که در تجارت فعلی دارند اختصاص می یابد. یعنی اگر پیش بینی شود صادرات خالص به کانادا در سال آینده 100 دلار افزایش یابد و تجهیزات حمل و نقل 40 ٪ از صادرات خالص فعلی را تشکیل می دهند ، فرض بر این است که تجهیزات حمل و نقل در سال بعد 40 دلار افزایش حجم را مشاهده می کنند.

با توجه به تغییر دلار در صادرات خالص ، ارقام شغلی با استفاده از جداول مورد نیاز اشتغال دفتر آمار کار (BLS) حاصل می شود ، که نشان می دهد میزان اشتغال در یک صنعت با میزان معینی از فروش پشتیبانی می شود. این آمار فروش در سال 2000 دلار مشخص شده و برای تورم اصلاح شده است تا تعداد اشتغال را در این تجزیه و تحلیل به دست آورد.

منابع

Bahman-Oskooee ، Mohsen و Taggert Brooks. 1999. رویکرد ادغام برای برآورد کشش های تجاری دو جانبه بین ایالات متحده و شرکای تجاری وی. مجله اقتصادی بین المللی. جلد13 ، شماره 4.

Bayoumi ، Tamim. 1996. "تخمین معادلات تجاری با استفاده از داده های دو جانبه."صندوق بین المللی پول ، مقاله کار. واشنگتن ، D. C: صندوق بین المللی پول.

بیکر ، دین. 1996. "روند سودآوری شرکت ها: دریافت بیشتر برای کمتر."موسسه سیاست اقتصادی ، مقاله فنی شماره 211. واشنگتن ، D. C: EPI.

بیکر ، دین و کورت والنتین. 2001. "پول برای هیچ چیز: هزینه بالای ذخایر بین المللی."مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی ، مقاله کار. واشنگتن ، D. C: مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی.

بلکر ، رابرت. 1995. "کسری تجارت و رقابت ایالات متحده."در بلکر ، ویرایش ، سیاست تجارت ایالات متحده و رشد جهانی. واشنگتن ، D. C: موسسه سیاست اقتصادی.

بلکر ، رابرت. 2003. مزایای دلار پایین تر. مقاله توجیهیواشنگتن ، D. C: موسسه سیاست اقتصادی.

بلکر ، رابرت. 1998. Taming Global Finance. واشنگتن ، D. C: موسسه سیاست اقتصادی.

بلکر ، رابرت. 1999. بمب بدهی تیک. مقاله توجیهیواشنگتن ، D. C: موسسه سیاست اقتصادی.

دفتر بودجه کنگره. 2003. "تجزیه و تحلیل پیشنهادهای بودجه رئیس جمهور برای سال مالی 2004: گزارش موقت."واشنگتن ، D. C: دفتر بودجه کنگره.

فلدشتاین ، مارتین و لارنس سامرز. 1977. "آیا نرخ سود در حال سقوط است؟"مقاله بروکینگ در مورد فعالیت اقتصادی. واشنگتن ، D. C: موسسه بروکینگز.

صندوق بین المللی پول. 2003. چشم انداز اقتصادی جهانی.

مروا ، کانتا و لارنس کلین. 1996. برآورد J-Curves: ایالات متحده و کانادا. مجله اقتصاد کانادایی. جلدxxix ، شماره 3.

رز ، اندرو و جنت یلن. 1988. آیا منحنی J وجود دارد؟مجله اقتصاد پولی. جلد 24.

ولر ، مسیحی و لورا سینگلتون. 2002. Reining در نرخ ارز. مقاله توجیهیواشنگتن ، D. C: موسسه سیاست اقتصادی.

ویلیامسون ، جان. 1999. گروههای خزنده یا گروههای نظارت: نحوه مدیریت نرخ ارز در دنیای تحرک سرمایه. مختصر سیاست. واشنگتن ، D. C: موسسه اقتصاد بین المللی.

نهادهای پایان

1. هنگامی که با شاخص واقعی ، گسترده و تجاری که توسط فدرال رزرو محاسبه می شود ، اندازه گیری می شود.

2. برای بحث بیشتر در مورد برخی از این پیشنهادات ، به Weller و Singleton (2002) مراجعه کنید.

3. این طرح از Blecker (1999) تهیه شده است.

4- مشتق این اعداد در ضمیمه فنی توضیح داده شده است.

5- به دفتر بودجه کنگره (2003) مراجعه کنید تا اندازه محرکی که به دور اخیر کاهش مالیات تصویب شده توسط کنگره و رئیس جمهور بوش ارائه شده است.

6. برای برآورد بازده سرمایه به بیکر (1996) و فلدشتاین و سامرز (1977) مراجعه کنید.

7. برای اطلاعات بیشتر در مورد منابع ذخیره شرکای تجاری ایالات متحده و هزینه برگزاری ذخایر بین المللی ، به بلکر (2003) و بیکر و والنتین (2001) مراجعه کنید.

8. به عنوان مثال ، ولر و سینگلتون (2002) ، ویلیامسون (1999) و بلکر (1998) را ببینید.

9. رز و یلن (1988) ، کلین و مروا (1996) ، بهمن-اوسکو و بروکس (1999) و باومی (1996) طیف نماینده ای از این پارامترها را برای ایالات متحده ارائه می دهند.