"شناخت اهمیت ذهنیت در انتقال پایداری به فرصتی امکان می دهد تا فرضیات اساسی را منعکس و بررسی کند ، ارزشهای مشترک را شناسایی و زمینه های مشترک را پرورش دهد. هر یک از این موارد در تعریف اهداف مشترک و دیدگاههای قانع کننده لازم برای ایجاد این تغییرات نقش دارد. "(گزارش UNEP GEO5 ، 2012)
کارل پولانی ظهور جوامع بازار را یک تحول بزرگ توصیف کرد ، زیرا نه تنها اساساً سازمان اقتصاد را تغییر داد ، بلکه به این دلیل که با تعمیرات اساسی ارزش ها ، ایده ها و عقاید در مورد چگونگی عملکرد جهان و چگونه باید هدایت شودعملکرد. پولانی به بسیاری از فیلسوفان تأثیرگذار و اقتصاددانان نوظهور قرن 18 و نوزدهم اشاره می کند و ادعا می کند که هنگام تصور چگونگی سازماندهی جوامع ، توسط "آرمانشهر" از سیستم بازار خود تنظیم کننده رانده شده است. وی آن را "آشکار" خواند زیرا در این سرزمین آینده (طبیعت) ، نیروی کار (انسان) و سرمایه (پول) به عنوان فاکتورهای ورودی یا "کالاهای ساختگی" با تنها هدف خریداری و فروخته شده مفهوم سازی و اداره می شدند. وی آن را "آرمانشهر" خواند زیرا اعتقاد به اینكه یك سیستم اقتصادی كه به رشد رقابتی بی پایان می رسد ، به خصوصیات واقعی کالاهای ساختگی آن آسیب نمی رساند ، بستگی به انكار جدی واقعیت زندگی اجتماعی و طبیعی دارد.
امروز ، 250 سال پس از ظهور آرمانشهر استارک ، برخی از ایده ها و مفاهیم اصلی آن-مانند "به دست آوردن" که انگیزه اصلی بشر است ، ابزار "خوبی" برای بهزیستی و "سرمایه" یک کانتینر مفید برای هر آنچه ممکن است ممکن استدر فرآیندهای تولید مورد نیاز است - هنوز هم اساس اکثر تحلیل ها و محاسبات اقتصادی را تشکیل می دهد. استفاده از آنها به این معنی است که معیارها "رشد" را محاسبه می کنند و رشد را با پیشرفت برابر می کنند - حتی اگر این بدان معنی باشد که طبیعت تا حدی از بین می رود که تهدید می کند اکوسیستم ها را از تعادل خارج می کند. حتی وقتی انسان در شرایط کار بسیار تحت فشار خود از نظر جسمی و روحی رنج می برد یا "زائد" ساخته می شود. و حتی هنگامی که یک سیستم مالی به یک کازینو سوداگرانه تبدیل شده است که چند مورد فراتر از آنچه قابل تصور است ، غنی می شود ، اما پول و سرمایه گذاری را از رسیدن به کسانی که بدون خرید قدرت: فقیر می شوند ، باز می دارد.
البته سیاست و منافع زیادی در پس این رویدادها نهفته است و نه تنها یک مدینه فاضله آشکار. اما جامعه‌شناسان وقتی به مجموعه‌ای از ارزش‌ها، نهادها، قوانین و نمادها اشاره می‌کنند که یک گروه یا جامعه از طریق آنها کل اجتماعی خود را تصور می‌کنند، از امر خیالی صحبت می‌کنند. تخیل ها به عنوان راه هایی عمیق برای درک جهان، الگویی مشترک و عمدتاً ناخودآگاه از ادراک ایجاد می کنند. آنها زیربنای شیوه های معمول زندگی هستند و بر نحوه پیش بینی مردم از وجود آینده خود تأثیر می گذارند.
به عنوان مثال، در دستور کار توسعه پایدار، استراتژی ها و راه حل های پیشنهادی همواره از جایگزینی هدف توسعه با چیزی که با آرمان شهر رشد اقتصادی بی پایان همخوانی ندارد، صحبت نمی کند. دستور کار اولیه به دنبال جدا کردن رشد اقتصادی از استفاده از منابع طبیعی و محدودیت های ناشی از انسان به بهره وری است. امیدها برای این جدایی متکی به انقلاب تکنولوژیکی بعدی است و صاحبان سرمایه مالی نباید تحت نظارت یا مالیات بیش از حد قرار گیرند تا بتوانند از "روحیه حیوانی" خود برای پیشبرد این پیشرفت استفاده کنند.
شواهد ارائه شده در فصل 3 نشان می دهد که این اثر قفس آهنی یک پارادایم قدیمی از تغییر کاربری سیستم های اقتصادی جلوگیری می کند. افزایش چشم انداز، ابزار و روش های قدیمی، تخیلی جدید را کوتاه می کند. بنابراین، فصل 4 به بررسی چهار جنبش پیشگامی اختصاص دارد که به صراحت با آرمان شهر خداحافظی می کنند: اقتصاد برای خیر مشترک (یک ابتکار تجاری برجسته که در اتریش متولد شد)، شهرهای گذار (ابتکار جامعه شهری متولد در بریتانیا)،جنبش مشترک (ابتکار جامعه مدنی متولد ایالات متحده) و همچنین چارچوب شادی ناخالص ملی بوتان (GNH) (الگویی برای ابتکارات دولتی که می‌خواهند از تولید ناخالص داخلی با سایر شاخص‌های عملکرد فراتر بروند، به عنوان مثال در مقایسه با زندگی بهتر. شاخص OECD).
اگرچه من نمی خواهم بیان كنم كه می توان پارادایم جدید و شفاف یا هدف توسعه را مانند "رشد اقتصادی" شناسایی كرد ، من از زمینه مشترک بین 21 علوم قرن در فصل 3 و ابتکارات عملی كه در فصل 4 بیان شده است ، شگفت زده شدم. ذهنیت بزرگی که همه آنها را طی می کند یکی از "سیستم های تعبیه شده" است که در آن سیستم های زیست محیطی اساس سیستم های اجتماعی هستند و اقتصاد دیگر یک دستگاه فراگیر نیست بلکه به معنای فرعی برای تراز کردن رفاه طبیعی و انسانی است. بسیاری از تغییرات احتمالی وجود دارد که چگونه می توان آن تراز را بدست آورد و انعطاف پذیری انسانی پتانسیل به روزرسانی راه حل های انتخاب شده را در هنگام تغییر شرایط دارد."دونات" توسط کیت راوورت به یک سمبل قدرتمند برای این خیالی تبدیل شده است و راهرو توسعه ایمن و عادلانه را نشان می دهد که یک سیستم اقتصادی باید بشریت را قادر به تکامل در درون خود کند.
هنگام جستجوی یک چشم انداز مشترک جدید که می تواند استراتژی های متنوع افزایشی رادیکال را آگاه کند ، من تا آنجا که نشان می دهم که خیالی جدید برای رونق پایدار یکی از بازنویسی فرایندهای اقتصادی با بهزیستی انسان و قوانین طبیعت است. این موضوع کاملاً متفاوت از هدف جدا کردن رشد اقتصادی بدون تغییر از طریق انقلابهای بهره وری است. این راه حل ها به دنبال ترمیم برخی از طبیعت (در صورت عدم وجود فاکتور ورودی جایگزین) و توزیع مجدد برخی از ثروت های کاملاً ناعادلانه تولید شده (اگر سیاست های رفاهی رشد را خنثی نمی کند) به دنبال ارائه سعادت پایدار با طراحی است.
البته این سؤال پیش می آید که چگونه به آنجا می رسیم. تفکر سیستم نشان می دهد که انرژی را روی چند نقطه اهرم متمرکز می کند و مشاهده می کند که چگونه این دینامیک تغییر می کند و جایی برای تغییرات بیشتر ایجاد می کند. با توجه به اینکه جوامع سیستم بازار همانطور که امروز طراحی شده اند به رشد اقتصادی بیشتری برای برنامه های تأمین اجتماعی خود برای عملکرد و ثبات اقتصادی در غالب بستگی دارند ، استراتژی های افزایشی رادیکال برای خیالی از رونق پایدار ممکن است به بهترین وجه بر روی جداسازی مضاعف متمرکز شود:
- تولید کالاها و خدمات را از درمان ناپایدار ، بیهوده یا غیرقابل تحمل انسان ، طبیعت و حیوانات جدا کنید (بهتر انجام دهید).
- استراتژی های لازم برای رضایت و حمایت از انسان را از ضرورت برای ارائه تولید اقتصادی بیشتر (خوب) جدا کنید.
جداشدگی دوم مورد توجه کمتری قرار گرفته است زیرا جهان بینی که توسط الگوی اصلی اقتصادی آگاه شده است حتی نمی تواند آن را بسازد. اما علم قرن 21 با نشان دادن اینکه نیازهای بشر بی حد و حصر نیست ، سواد و خلاقیت تحول آمیز را بهبود می بخشد و سیستم های تأمین اجتماعی یا سیستم های پولی لازم نیست به رشد مداوم اقتصادی بستگی داشته باشد. آنها همچنین نشان می دهند که کدام استراتژی های اقتصادی بهتر به افرادی که به شدت نیاز به کالاها و خدمات بیشتری دارند ، می رسد (اما به دلیل عدم خرید قدرت خرید در سیستم بازار برای دسترسی).
