استاندارد طلا چیست و چرا دیگر از آن استفاده نمی کنیم؟

کیمبرلی آمادئو با بیش از 20 سال تجربه در تجزیه و تحلیل اقتصادی و استراتژی تجارت ، متخصص اقتصاد و سرمایه گذاری در ایالات متحده و جهانی است. او رئیس وب سایت اقتصادی World Water Money Watch است. کیمبرلی به عنوان یک نویسنده برای تعادل ، بینشی در مورد وضعیت اقتصاد امروزی و همچنین وقایع گذشته که تأثیر ماندگار داشته است ، ارائه می دهد.

توبی والترز در زمینه حسابداری ، بانکی ، کارتهای اعتباری ، سرمایه گذاری و انواع موضوعات مالی تخصص دارد. وی بیش از دو دهه تجربه در امور مالی دارد و یک تحلیلگر مالی منشور است.

تصاویر گرانشی / تصاویر گتی

استاندارد طلا یک سیستم اندازه گیری ارز است که از طلا به عنوان راهی برای تعیین ارزش پول استفاده می کند. این تضمین می کند که ارز تحت یک سیستم استاندارد طلا می تواند برای طلا رد و بدل شود. استاندارد طلا نشان دهنده توافق بین جامعه و نهادهای پولی آن است که ارز که آنها خرج می کنند و به دست می آورند ، ایستاده برای طلا است.

آغاز استاندارد طلا

طلا به عنوان ارز انتخاب در طول تاریخ مورد استفاده قرار گرفته است زیرا به دست آوردن نادر ، دشوار است ، قابل انعطاف پذیری و فاسد نیست. اولین استفاده شناخته شده آن به عنوان یک ارز ذوب شده در حدود 600 B. C. E. در لیدیا ، در ترکیه امروزی.

در حالی که طلا در سکه ها قرار می گرفت و پس از آن برای تجارت استفاده می شد ، فلز گرانبها تا قرن نوزدهم به یک استاندارد تبدیل نشد. انگلیس در اوایل سال 1816 از طلا به عنوان یک استاندارد استفاده کرد ، اما تا دهه 1870 طلا به یک استاندارد بین المللی برای ارزش گذاری ارز تبدیل شد. ایالات متحده پس از چندین تلاش برای استفاده از روش های مختلف مبادله ، استاندارد طلا را در سال 1879 اتخاذ کرد.

قانون استاندارد طلای سال 1900 طلا را به عنوان تنها فلز برای بازپرداخت ارز کاغذی در ایالات متحده تأسیس کرد. این قانون تضمین کرد که دولت هر مقدار پول کاغذ را برای ارزش خود در طلا بازپرداخت می کند ، و این بدان معنی بود که معاملات دیگر نباید انجام شودبا شمش طلای سنگین یا سکه به دلیل اینکه ارز کاغذی دارای ارزش تضمینی است که به چیزی واقعی گره خورده است.

دولت ها برای ده ها سال تلاش کردند تا راهی برای ساختن یک کار استاندارد طلا در سطح جهان پیدا کنند.

پایان استاندارد طلا

بین سالهای 1900 و 1932 ، ایالات متحده با چندین چالش اقتصادی روبرو شد و وارد جنگ جهانی اول شد. تعداد زیادی از مردم که برای برداشت پول به بانک عجله می کنند - باعث شد که بانک ها شکست بخورند. علاوه بر این ، وقایع فصلی که نیاز به مقادیر زیادی پول نقد ، مانند برداشت محصول ، توانایی بانک های فشرده برای تأمین پول نقد را دارند ، زیرا ، دقیقاً مانند امروز ، آنها پول کافی را برای پوشش افزایش تقاضا حفظ نکردند.

سیستم فدرال رزرو در تلاش برای پاسخگویی به خواسته های پول نقد و تثبیت قیمت ها با صدور یادداشت ها برای کمک به بانک ها در هنگام افزایش تقاضا ، به بانک ها کمک می کند. متأسفانه ، ایجاد و اقدامات فدرال رزرو اثر مورد نظر را نداشت. در سال 1933 ، استاندارد طلا به دلیل ناپایدار بودن به پایان رسید. این سیستم به سادگی نمی تواند با تقاضای مصرف کنندگان برای پول نقد همراه باشد.

علاوه بر این ، فدرال رزرو در اقداماتی که می توانست انجام دهد محدود بود - اگر پول بیشتری چاپ کرد ، دلار را کاهش داد. اگر نرخ بهره را پایین بیاورد ، سرمایه گذاران و صاحبان طلا طلای خود را در خارج از کشور می فروشند و عرضه طلا را کاهش می دهند. به همین دلایل ، طلا فقط یک دارایی بود که فقط نهادهای خاص می توانستند در آن نگهداری شوند.

قانون ذخیره طلای سال 1934 تا حدودی مانع از اجرای طلا شد زیرا استاندارد طلا ناپایدار شد.

تصویب شده در 30 ژانویه 1934 ، قانون ذخیره طلا مالکیت خصوصی طلا را به جز تحت مجوز ممنوع اعلام کرد. این عمل طلا را از گردش خون و به عنوان یک گیره ارزش خارج کرد - بنابراین یک استاندارد طلای مناسب در ایالات متحده فقط از سال 1879 تا 1933 وجود داشت.

بعد از استاندارد طلا

در سال 1944 ، توافق نامه برتون وودز توسط ملل متفقین در برتون وودز ، نیوهمپشایر انجام شد. این توافق نامه همه ارزهای کشور را به دلار ایالات متحده وارد کرده و دلار آمریکا را به قیمت طلا با 35 دلار در هر اونس جلب کرده است.

ارزها در سال 1944 تحت سیستم برتون وودز قابل تبدیل شدند ، این بدان معنی است که می توان ارز یک کشور را برای دیگری رد و بدل کرد. قرار بود ایالات متحده قیمت طلا و موجودی آن را حفظ کند تا بتواند دلار طلا را بازخرید کند. با این حال ، گردش خون بین المللی باعث شده است که بسیاری از دلارهای ایالات متحده در کشورهای خارجی برگزار شود.

اگر آن کشورها تصمیم به بازپرداخت دلار خود برای طلا گرفتند ، ایالات متحده آمریکا برای هر اونس 35 دلار به اندازه کافی برای انجام این کار نداشت. این به طور مؤثر آنچه را از استاندارد طلا باقیمانده بود ، پایان یافت. در سال 1971 ، رئیس جمهور ریچارد نیکسون اعلام کرد که دلار دیگر نمی تواند برای طلا بازخرید شود.

دلار آمریکا همچنان قوی است زیرا به عنوان یک ارز جهانی استفاده می شود. همچنین این ارز است که چندین کشور به عنوان یک گنج برای پول خود از آنها استفاده می کنند.

اگر به استاندارد طلا بازگردیم چه اتفاقی می‌افتد؟

هیچ راهی برای دانستن اینکه واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد وجود ندارد. با این حال، بانک مرکزی تحت این سیستم نمی تواند سیاست های پولی مانند تأثیرگذاری بر نرخ بهره یا تزریق پول به اقتصاد را اجرا کند. علاوه بر این، مقدار پول نقدی که می تواند در گردش باشد را محدود می کند و دولت ها باید بتوانند ارز را برای طلا بازخرید کنند.

تنها حدود 244000 متریک تن طلا کشف شده است و بیش از 2 تریلیون دلار در گردش است. اگر ایالات متحده بخواهد به استاندارد طلا بازگردد، باید تمام طلای کشف شده را در خود نگه دارد و دلار را در حدود 237 دلار در هر اونس تعیین کند. اگر 1 دلار را بازخرید کنید، 1/237 اونس طلا را با آن قیمت دریافت خواهید کرد. اگر کشورهای دیگر طلا داشتند، مقدار طلایی که در صورت بازخرید 1 دلار دریافت می‌کنید، از این هم کمتر خواهد بود.

خوراکی های کلیدی

• استاندارد طلا یک سیستم پولی است که در آن یک ارز به قیمت مقدار مشخصی طلا متصل می شود.
• ایالات متحده تنها از سال 1879 تا 1933 روی یک استاندارد طلای واقعی قرار داشت.
• قرارداد برتون وودز تلاش کرد تا یک سیستم بین المللی با طلا به عنوان استاندارد ایجاد کند، اما شکست خورد.
• هر گونه پیوند ارزی با طلا در ایالات متحده در سال 1971 توسط رئیس جمهور ریچارد نیکسون قطع شد.

سوالات متداول (سؤالات متداول)

چرا از استاندارد طلا خارج شدیم؟

به طور رسمی، ایالات متحده استاندارد طلا را در سال 1971 ترک کرد. با این حال، این استاندارد تنها بین سال‌های 1879 و 1933 روی یک استاندارد طلای واقعی قرار داشت.

پشتوانه دلار آمریکا چیست؟

دلار آمریکا با ایمان کامل و اعتبار دولت ایالات متحده پشتیبانی می شود.